Her yaşta görülen bir hastalıktır; ancak çok büyük bir kısmı küçük çocuklarda görülür. Çocukluk döneminin en sık rastlanan ikinci hastalığıdır. Genellikle nezle gibi bir üst solunum yolu hastalığından sonra başlar. Hastalıkta orta kulağın içindeki zarlar kızarır ve şişer, normal olarak hava ile dolu olması gereken orta kulak boşluklarında irinli bir sıvı birikir. Şiddetli kulak ağrısına, ateşe ve işitmede azalmaya neden olur.  

Bu hastalıkta en sık görülen belirtiler ve yakınmalar şunlardır:

• Yüksek ateş, huzursuzluk, halsizlik, iştahsızlık, bebeklerde ve küçük çocuklarda her zamankinden farklı ve fazla bir biçimde ağlama;

• Kulak ağrısı, kulakta dolgunluk hissi, kulak akıntısı;

• İşitmede azalma, denge bozukluğu.

Bu belirtileri derdini anlatabilecek kadar büyük çocuklar ve erişkinler çok net olarak anlatırlar. Bebeklerde ve küçük çocuklarda ise ana-babalar dikkatli olmalıdırlar ve çocuklarında yukarıda sözü edilen belirtileri hissettiklerinde en yakın kulak burun boğaz doktoruna başvurmalıdırlar. Hastalığın tanısını koymak kolaydır. Muayenede kulak zarındaki, dış kulak kanalındaki bulgular tanıya yardımcıdır. Bu muayenede otoskop denilen aletler, endoskoplar hatta bazen mikroskop kullanılabilir. Hepsi de ağrısız ve kolay muayenelerdir. Gerektiğinde kulağa yönelik basit işitme ve basınç testleri yapılır.

Tedavinin erken zamanda başlaması hastalığın erken ve tam iyileşmesi bakımından önemlidir. Hastanın erkenden konforu sağlanmış olur; komplikasyon denilen ve bazıları tehlikeli veya can sıkıcı olabilen olumsuz gelişmelerin önüne geçilir. Tedavi genellikle ilaçlarla yapılır. Bazı özel durumlarda, seyrek olarak küçük cerrahi girişimler gerekebilmektedir. Burada anlatılan akut yani iveğen yeni başlamış ve erken dönemdeki orta kulak enfeksiyonudur. Müzminleşince yani kronikleşince kronik otit adını alır. Bu kronik hastalık ayrı bir yazı ile anlatılacaktır.